حضرت امام زين العابدين عليه السلام
|
نام : على (چهارمين امام كه به امر خداوند تعيين شده است )
كنيه : ابوالحسن ثانى ، ابومحمد
لقب : سجاد، سيدالعابدين ، سيدالساجدين و زين العابدين
پدر : حضرت حسين بن على (ع )
مادر : شهربانو دختر يزدگرد، نام اولش جهانشاه و بقولى شاه زنان تاريخ
ولادت : روز جمعه پنجم شعبان ، سال 38 هجرى
مكان ولادت : مدينه
مدت عمر : 57 سال
علت شهادت : آورده اند: هشام بن عبد الملك از خلفاى ستمگر بنى اميه به مكه رفت و از
كثرت ازدحام نتوانست حجرالاسود را لمس كند در گوشه اى برايش سايبانى زدند كه
ناگهان امام سجاد را ديد كه مردم براى ايشان راه باز مى كنند، وى با خشم و تكبر
پرسيد او كيست فرزدق كه حاضر بود شعر معروف خود در مدح امام را خواند، هشام كه
به خشم آمده بود، دستور داد تا فرزدق را زندانى كنند و سپس امام (ع ) را مسموم كرد.
قاتل : هشام بن عبد الملك
زمان شهادت : شنبه 12 محرم ، سال 95 هجرى
مكان شهادت و دفن : در منزل خود در مدينه به شهادت رسيدند و در قبرستان بقيع به
خاك سپرده شدند.
|
امام چهارم ، امام زين العابدين (ع ) در سال 38 هجرى در مدينه منوره ديده به جهان گشود.
پدر بزرگوارش امام حسين (ع ) و مادر گراميش شهربانو دختر يزدگرد سوم است . امام
سجاد(ع ) حدود سه سال از خلافت على عليه السلام را درك كرد. به جهت انتساب به
عرب و عجم به ((ابن اليرتين )) ملقب شد.
امام چهارم (ع ) در كربلا حضور داشت اما به اراده خداوند از گزند دشمنان محفوظ ماند و
به همراه اسيران از كوفه به شام منتقل شد. امام چهارم كه پس از شهادت امام حسين (ع )
عهده دار امر امامت گرديد. در كوفه و شام به افشاى حكومت فاسد اموى و معرفى دين خدا
پرداخت . در مجلس عبيداللّه بن زياد هنگامى كه به
قتل تهديد گرديد، فرمود: (( آيا مرا از كشته شدن مى ترسانى در حاليكه نمى دانى
كه كشته شدن براى ما يك افتخار است و شهادت براى ما كرامت و فضيلت است )) خطابه
بيدار كننده و شور انگيز امام سجاد(ع ) در مسجد شهر شام چنان مردم را منقلب نمود كه
يزيد به وحشت افتاد.
بكائين (بسيار گريه كنندكان ) را چهار نفر نوشته اند: آدم ، يعقوب ، يوسف و امام سجاد
كه دائما بر مظلوميت پدر خود سيدالشهدا مى گريست .
امام چهارم كه پس از شهادت امام حسين (ع ) عهده دار امر امامت گرديد. امام سجاد (ع ) پس از
بازگشت از شام به مدينه ، عليرغم محدوديت هايى كه حكومت فاسد بنى اميه براى
ايشان ايجاد نمود حدود صد و هفتاد شاگرد برجسته را تربيت كرد كه از جمله آنان سعيد
بن مسيب ، سعيد بن بير، محمد بن جبير، مير يحيى بن ام
طويل ، ابوخالد كابلى و ابو حمزه ثمالى را مى توان نام برد.
دوران امامت امام چهارم حدود سال (از سال 61 ه تا 95 ه) بود كه اواخر زمان حيات امام چهارم
(ع ) مصادف با حكومت عبد الملك بن مروان بود. صحيفه سجاديه مجموعه دعاهايى است كه
از امام چهارم (ع ) به يادگار مانده است . كتاب شريف صحيفه سجاديه
شامل 40 دعا مى باشد. و امام (ع ) در قالب دعا به بيان جهان بينى و خداشناسى و انسان
شناسى و مسائل سياسى و اجتماعى و اخلاقى و عرفانى پرداخته و با زيباترين مضامين
انسانها را با معارف بلند اسلامى آشنا مى نمايد. و عاقبت بنا بر مشهور در 25 محرم و
به قولى 12 محرم سال 95 هجرى به دسيسه هشام پسر عبد الملك مروان و در سن 57
سالگى به شهادت رسيد. مرقد مطهرش در قبرستان بقيع قرار دارد.
حضرت امام محمد باقر عليه السلام
|
نام : محمد (پنجمين امام كه به امر خداوند تعيين شده است )
كنيه : ابو جعفر
لقب : باقرالعلوم ( شكافنده دانشها )
پدر : حضرت على بن الحسين (ع )
مادر : فاطمه دختر امام حسن عليه السلام (بنا بر مشهور)
تاريخ ولادت : روز جمعه سوم صفر،سال 57 هجرى (بقولى
اول رجب و بقولى 22 رجب )
مكان ولادت : مدينه
مدت عمر : 57 سال (بقولى 58 سال و بقولى 59
سال )
علت شهادت : مسموميت
قاتل : ابراهيم بن الوليد و بقولى هشام بن الحكم
زمان شهادت : دوشنبه هفتم ذى الحجه ، سال 114 ه (بقولى 104 و بقولى 107 ه)
مكان شهادت و دفن : در خانه خود در مدينه به شهادت رسيدند و در قبرستان بقيع به
خاك سپرده شد.
|
امام پنجم ، امام محمد باقر(ع ) در سال 57 هجرى
اول رجب يا سوم صفر در مدينه ديده به جهان گشود. پدر بزرگوار ايشان ، امام زين
العابدين (ع ) و مادر گرامى او فاطمه فرزند امام حسن مجتبى (ع ) است . امام باقر(ع )
هنگام وفات پدر بزرگوارش 38 سال داشت كه عهده دار امر امامت گرديد. دوران امامت امام
پنجم نوزده سال به طول انجاميد. امام در اين دوران مقدمات تاءسيس يك دانشگاه بزرگ
اسلامى را پى ريزى كرد، و در آن دوران خفقان به نشر و گسترش احاديث نبوى و معارف
بلند اسلامى مبادرت ورزيد دوران امامت امام باقر(ع ) مصادف با پنج خليفه اموى به
نامهاى وليد بن عبدالملك ، سليمان بن عبدالملك ، عمر بن عبدالعزيز، يزيد بن عبدالملك
و هشام بن عبدالملك بود. هشام كه از مقام و محبوبيت امام باقر(ع ) در بين مردم بيمناك بود
به وسيله ماءمورين خود امام را مسموم نموده و به شهادت رسانيد.
حضرت امام جعفر صادق عليه السلام
|
نام : جعفر (به معنى نهر جارى پرفايده )،(ششمين امام كه به امر خداوند تعيين شد)
كنيه : ابو عبداللّه
لقب : صادق
پدر : حضرت محمد بن على (ع )
مادر : معروف به ام فروه دختر قاسم بن محمد بن ابى بكر
تاريخ ولادت : يكشنبه 17 ربيع الاول ، سال 83 هجرى
مكان ولادت : مدينه
مدت عمر : 65 سال
علت شهادت : مسموميت
قاتل : منصور دوانيقى (خليفه عباسى ) ، لعنت خدا بر او
زمان شهادت : يكشنبه 25 شوال ، سال 148 هجرى
مكان شهادت و دفن : در مدينه به شهادت رسيدند و در قبرستان بقيع به خاك سپرده
شدند
|
امام جعفر صادق عليه السلام در هفدهم ماه ربيع
الاول سال 83 هجرى در مدينه منوره ديده به جهان گشود. پدر بزرگوار ايشان امام محمد
باقر(ع ) و مادر گرامى اش ام فروه مى باشد. امام صادق (ع ) پس از شهادت امام محمد
باقر(ع ) عهده دار امر مقدس امامت شد. دوران امامت ايشان سى و چهار
سال يعنى از سال 114 هجرى تا 148 هجرى بود. امام صادق (ع ) در دوران امامت خود با
خلفاى بنى اميه و بنى عباس معاصر بود. زيرا در زمان ايشان بود كه حكومت بنى اميه
سرنگون شده و امويان جاى خود را به عباسيان دادند.
امام صادق (ع ) حدود 50
سال از عمر شريف خود را در حكومت بنى اميه گذراند و بقيه عمر مباركش در دوران حكومت
بنى عباس سپرى شد. دوران تغيير حكومت از بنى اميه به فرزندان عباس ، و نزاع ميان
بنى اميه و بنى عباس بر سر حكومت شرايط مناسب را پديد آورد تا امام صادق عليه
السلام به ترويج و نشر علوم و آثار اسلامى بپردازد و با تربيت شاگردانى عالم و
دانشمند و فقيه ، زمينه گسترش علوم اسلامى را در اقصى نقاط جهان فراهم آورد. به
طورى كه تربيت يافتگان دانشگاه بزرگ امام صادق عليه السلام را حدود چهار هزار نفر
ذكر كرده اند كه در علوم مختلف اعم از فقه ، حديث ، تفسير، كلام علوم طبيعى و غيره از
مجلس درس امام ششم (ع )، كسب علم و دانش نموده اند.
از جمله هزاران شاگرد امام صادق (ع
) جابربن حيان را مى توان نام برد كه پدر علم شيمى به شمار مى رود. امام صادق (ع )
در دوران امامت خود عليرغم فشارها و تنگناهايى كه همواره حكام اموى و سپس بنى عباس و
به ويژه منصور دوانيقى ايجاد مى نمود در راه پاسدارى از دين خدا از پاى ننشست و به
گسترش و بسط علوم الهى در زمينه هاى گوناگون پرداخت ، و ذخائر ارزشمند و
گرانقدرى را براى بشريت به يادگار گذارد.
امام صادق عليه السلام محبوب ترين
شخصيت جامعه اسلامى بودند و شخصيت روحانى و معنوى و علمى ايشان ، منصور دوانيقى
خليفه عباسى را بر آن داشت كه به هر وسيله ممكن آن حضرت را به شهادت برساند. لذا
در 25 شوال سال 148 هجرى قمرى و در سن 65 سالگى امام ششم عليه السلام به
دستور منصور دوانيقى به شهادت رسيد. مرقد شريف امام صادق عليه السلام در قبرستان
بقيع قرار دارد.
حضرت امام موسى بن جعفر عليه السلام
|
نام : موسى ( هفتمين امام كه به امر خداوند تعيين شده است )
كنيه : ابو اسماعيل ، ابو ابراهيم ، ابو الحسن ، ابو الحسن ماضى
لقب : كاظم ، عبد صالح ، باب الحوائج
پدر : جعفر بن محمد (ع )
مادر : حميده بربريه ، كنيزى از ولايت بربر
تاريخ ولادت : يكشنبه يا سه شنبه هفتم صفر ،
سال 108 هجرى
مكان ولادت : ابواء محلى ما بين مكه و مدينه
مدت عمر : 55 سال
علت شهادت : مسموميت
قاتل : سندى بن شاهك يهودى كه به دستور هارون الرشيد (خليفه عباسى ) به آن
حضرت غذاى مسموم خورانيد.
زمان شهادت : جمعه 25 رجب ، سال 183 هجرى
مكان شهادت و دفن : در خانه سندى بن شاهك در خارج بغداد قديم به شهادت رسيدند و
در مقابر قريش نزديكى بغداد به خاك سپرده شدند.
|
امام هفتم موسى بن جعفر عليه السلام در هفتم ماه صفر
سال 108 هجرى قمرى در روستاى ابواء (بين مكه و مدينه ) متولد شد. پدر گرامى
ايشان امام جعفر صادق عليه السلام و نام مادرايشان راحميده نوشته اند. امام هفتم ، پس از
شهادت امام صادق (ع ) عهده دار امر امامت گرديد. دوران امامت امام هفتم ، موسى بن جعفر(ع
)حدود 35 سال (از سال 148 هجرى تا 183 هجرى ) بود. دوران امامت امام هفتم با خلفايى
چون منصور دوانيقى ، مهدى عباسى ، هادى عباسى و هارون الرشيد مصادف بود و بيش از
بيست و سه سال از دوران امامت ايشان در زمان هارون الرشيد سپرى گرديد.
منصور دوانيقى پس از به شهادت رسانيدن امام ششم ، به فرماندار مدينه به نام محمد بن
سليمان نامه نوشت و فرمان داد كه اگر جعفر بن محمد شخصى را جانشين خود قرار داده
است او را احضار نمايد و گردن بزند. فرماندار مدينه در جواب نامه منصور چنين نوشت
كه جعفر بن محمد در وصيتنامه رسمى خود پنج نفر را وصى و جانشين خود قرار داده است و
آنها عبارتند از: منصور دوانيقى ، محمد بن سليمان فرماندار مدينه ، عبداللّه بن جعفر،
موسى بن جعفر (امام هفتم )، و حميده همسر خود. امام صادق (ع ) با تنظيم اين وصيت نامه از
قتل امام هفتم امام موسى بن جعفر جلوگيرى نمود.
امام هفتم (ع ) در سن بيست سالگى ، و در
چنين شرايط سخت و خفقان آور، عهده دار امر امامت گرديد. در دوران امامت ايشان شرايط
سياسى و اجتماعى ، و فشار حكام ستمگر و فاسد به حدى بود كه ياران و شاگردان امام
قادر نبودند نام ايشان را به طور آشكار بيان كنند و هنگام
نقل از امام (ع ) ايشان را با نامهاى ابوابراهيم ، عبدصالح ، عالم ، صابر و امين نام مى
بردند. در چنين شرايطى بود كه امام هفتم (ع ) به پاسدارى و ترويج دين خدا و تربيت
شاگردان پرداختند. اواخر دوران امامت امام هفتم (ع ) با حكومت هارون الرشيد خليفه عباسى
مصادف بود.
هارون كه همواره از قيام شيعيان بيمناك بود و وجود مقدس امام (ع ) را براى
حكومت خود خطرى بزرگ مى دانست ابتدا امام را زندانى و سپس ايشان را از يك زندان به
زندان ديگر منتقل مى نمود. و سرانجام آن بزرگوار بوسيله سندى بن شاهك ، در زندان ،
مسموم و به شهادت رسانيد. امام هفتم عليه السلام در 25 رجب
سال 183 هجرى قمرى در زندان هارون در بغداد و در سن 55 سالگى به شهادت رسيد.
مرقد شريف اين امام بزرگوار در شهر كاظمين نزديك بغداد قرار دارد.
حضرت امام على بن موسى الرضا عليه السلام
|
نام : على (هشتمين امام كه به امر خداوند تعيين شده است )
كنيه : ابوالحسن الثانى
لقب : رضا
پدر : حضرت موسى بن جعفر (ع )
مادر : نجمة (بقولى تُكْتَم و بقولى ام البنين و بقولى اروى ) از مردم نوبه
تاريخ ولادت : سه شنبه 11 ذيقعده ، سال 148 هجرى
مكان ولادت : مدينه
مدت عمر : 55 سال
علت شهادت : مسموميت
قاتل : مامون ، كه انگور زهرآلود را به آن حضرت خورانيد.
زمان شهادت : جمعه آخر صفر ، سال 203 هجرى
مكان شهادت و دفن : در خانه خود در شهر طوس پس از آنكه از مجلس ماءمون بيرون آمد و
در اثر مسموميت به شهادت رسيدند و در موضعى در چهار فرسخى طوس كه مقبره هارون
بود در دهى به نام سناباد كه اكنون به آن مشهد مقدس ميگويند به خاك سپرده شدند.
|
امام هشتم ، على بن موسى الرضا عليه السلام در يازدهم ماه ذى القعده
سال 148 هجرى قمرى در مدينه منوره متولد شد. پدر گرامى ايشان امام موسى بن
جعفر(ع ) و نام مادرشان را نجمه نوشته اند. امام رضا عليه السلام پس از شهادت پدر
بزرگوارش در زندان بغداد، در سن سى و پنج سالگى عهده دار امر مقدس امامت گرديد.
مدت امامت آن حضرت بيست سال به طول انجاميد. از اين مدت ده
سال معاصر هارون الرشيد، پنج سال معاصر پسر هارون محمد امين و پنج
سال ديگر معاصر ماءمون پسر ديگر هارون بود. خلفاى عباسى كه همچون حكام ستمگر و
خونريز اموى همواره از نفوذ و شخصيت الهى و معنوى ائمه معصومين عليهم السلام بيمناك
بودند و از موقعيت و محبوبيت آنان در جامعه اسلامى آگاهى داشتند به شيوه هاى مختلف
تلاش مى كردند كه مانع ارتباط و ملاقات مردم با آنان شوند.
به همين منظور ائمه
معصومين عليهم السلام چه در حكومت اموى و چه در زمان تسلط عباسيان به شدت تحت نظر
و مراقبت شديد ماءموران و جاسوسان حكومتى بودند و خلفا تلاش مى كردند از كوچكترين
حركت و ملاقات و فعاليت آنان با خبر شوند.
حمله هاى شبانه ماءموران خليفه به خانه
امام صادق عليه السلام و تبعيد و زندانى كردن امام هفتم عليه السلام نمونه هاى بارزى
از وحشت دستگاه حكومت عباسى از مقام و موقعيت و محبوبيت و نفوذ ائمه معصومين (ع ) در جامعه
اسلامى مى باشد. پنج سال آخر دوران امامت ، امام هشتم عليه السلام مصادف با حكومت
ماءمون خليفه عباسى بود. ماءمون كه همواره از قدرت شيعيان در جامعه اسلامى بيمناك
بود و از مقام و موقعيت امام رضا عليه السلام در ميان آنان به خوبى آگاهى داشت براى
جلب نظر شيعيان و پيروان امام رضا(ع ) و با هدف ايجاد محدوديت و زير نظر داشتن
ايشان ، آن حضرت را از مدينه به مرو (خراسان ) آورد.
او ابتدا پذيرفتن خلافت را به
امام (ع ) پيشنهاد نمود و هنگامى كه با امتناع امام عليه السلام روبرو شد با اصرار
تواءم با تهديد، ولايت عهدى را به ايشان پيشنهاد كرد كه امام عليه السلام نيز با
تهديد ماءمون بالاجبار ولايت عهدى ماءمون را با شرايطى از جمله اينكه هيچگونه دخالتى
در امور اجرايى نداشته باشد، پذيرفت .
مقام و موقعيت روزافزون امام عليه السلام در
جامعه اسلامى نفوذ معنوى و روحانى ايشان و معرفى سنت نبوى ، به ويژه در جريان
برگزارى نماز عيد فطر، كه امام (ع ) به روش
رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلم براى اقامه كردن آن از خانه خارج شدند هراس و
دلهره ماءمون را دوچندان نمود. او كه با پيشنهاد ولايت عهدى به امام رضا(ع ) به هدف و
مقصود خود كه همانا همراه كردن امام (ع ) با خود بود نرسيده بود، تصميم گرفت به هر
شيوه ممكن امام (ع ) را به شهادت برساند.
لذا امام رضا عليه السلام را با شيوه اى
خاص و به صورت پنهانى مسموم و ايشان را به شهادت رسانيد. امام هشتم (ع ) در آخر
صفر سال 203 هجرى قمرى در سن 55 سالگى به دست ماءمون به شهادت رسيد. مرقد
مطهر آن حضرت در مشهد مقدس قرار دارد و قبله گاه شيفتگان مقام امامت و ولايت است .
حضرت امام محمد تقى عليه السلام
|
نام : محمد (نهمين امام كه به امر خداوند تعيين شده است )
كنيه : ابوجعفر ، ابوالفضل
لقب : تقى ، جواد
پدر : حضرت امام رضا(ع )
مادر : خَيزُران ( به قولى سَبيكه نوبيه و به قولى ريحانه ام ولد بوده )
تاريخ ولادت : جمعه 10 رجب ، سال 195 هجرى
مكان ولادت : مدينه
مدت عمر : بيست و پنج سال و اندى
علت شهادت : مسموميت
قاتل : امّالفضل ، همسر ايشان كه به دستور معتصم امام را مسموم كرد
زمان شهادت : سه شنبه آخر ماه ذى القعده ، سال 220 هجرى
مكان شهادت و دفن : در بغداد به شهادت رسيدند و در مقابر قريش ، در پشت سر جدش ،
امام موسى كاظم (ع ) به خاك سپرده شدند.
|
امام نهم ، امام محمد تقى (امام جواد) عليه السلام در 10 رجب
سال 195 هجرى در مدينه منوره ديده به جهان گشود. پدر گرامى ايشان امام رضا عليه
السلام و نام مادر ايشان را خَيزُران يا سَبيكه نوشته اند.
امام جواد(ع ) پس از شهادت پدر بزرگوارش عهده دار امر مقدس امامت گرديد. دوران امامت
خويش با دو خليفه عباسى يعنى ماءمون و معتصم معاصر بود. امام جواد(ع ) در سن 9
سالگى به امر خداوند عهده دار مقام والاى امامت شدند و از همان آغاز از سوى ماءمون خليفه
عباسى و سپس معتصم ، تحت مراقبت شديد قرار داشتند. آنان براى زير نظر داشتن امام (ع
) ايشان را از مدينه به بغداد آوردند. و ماءمون براى جلب قلوب شيعيان دختر خود
امّالفضل را به همسرى امام جواد(ع ) درآورد. اما همواره از گسترش موقعيت روز افزون امام
جواد (ع ) و مقام علمى و معنوى ايشان در جامعه اسلامى بيمناك بود. و براى كم رنگ جلوه
دادن موقعيت امام جواد(ع ) به تشكيل مجالس مختلف و با حضور دانشمندان و علماء و طرح
سوالات گوناگون مبادرت مى ورزيد. اما هر بار با پاسخهاى روشن و
مستدل و قانع كننده امام جواد(ع ) روبرو مى شد كه اعجاب و شگفتى همگان را نسبت به مقام
علمى و معنوى امام (ع ) برمى انگيخت . ماءمون در
سال 218 هجرى مرد و پس از وى معتصم مقام خلافت را غصب كرد. امام جواد(ع ) كه به
مدينه آمده بودند، از سوى معتصم به اجبار به بغداد آورده شدند. معتصم كه وجود مبارك
امام جواد(ع ) را براى حكومت خود خطرى بزرگ احساس مى كرد به وسيله همسر ايشان
يعنى امّالفضل دختر ماءمون ، امام جواد(ع ) را مسموم كرده و به شهادت رسانيد. امام جواد(ع
) در آخر ذى العقده سال 220 هجرى قمرى و در سن بيست و پنج سالگى با دسيسه
معتصم خليفه عباسى به شهادت رسيد. و در كنار قبر مطهر جد بزرگوارش موسى بن
جعفر(ع ) به خاك سپرده شد. مرقد مطهر ايشان در شهر كاظمين عراق قرار دارد.
حضرت امام على النقى عليه السلام
|
نام : على ( دهمين امام كه به امر خداوند تعيين شده است )
كنيه : ابو الحسن الثالث
لقب : نقى ، هادى ، عالم ، متوكل
پدر : محمد تقى
مادر: سوسن و به قولى دره مغربيه و به قولى سَمانَه
تاريخ ولادت : شنبه (بقولى جمعه و بقولى سه شنبه ) 15 ذى الحجه ،
سال 212 هجرى
مكان ولادت : حرباء، مكانى در مدينه
مدت عمر : چهل و دو سال
علت شهادت : مسموميت
قاتل : بقولى توسط ايادى متوكل مسموم شدند و به قولى معتز باللّه به امام (ع ) زهر
خورانيد.
زمان شهادت : دوشنبه سوم رجب ، سال 254 هجرى ( به قولى در زمان خلافت
متوكل و به قولى در زمان خلافت معتز باللّه ، به شهادت رسيدند.)
مكان شهادت و دفن : در، سرمن راى (سامراء) به شهادت رسيدند و در خانه خود در سامراء
به خاك سپرده شدند.
|
امام دهم ، حضرت امام على النقى (هادى ) عليه السلام در نيمه ماه ذى الحجه الحرام
سال 212 هجرى قمرى در مدينه منوره ديده به جهان گشود. پدر گرامى ايشان امام محمد
تقى (جواد) عليه السلام است و نام مادر گراميشان را سَمانَه نوشته اند. دوران امامت آن
حضرت سى و سه سال (از سال 220 هجرى تا 254 هجرى ) به
طول انجاميد. امام دهم (ع ) در طول عمر شريف خود با شش خليفه عباسى معاصر بودند.
كه اولين آنها معتصم و آخرين آنها ((معتز)) خليفه عباسى بود. در دوران امامت ايشان
مراقبت و كنترل و خفقان و فشار حكومت به حدى بود كه امام دهم را در شهر سامرا كه براى
خلفاى عباسى عنوان يك پادگان نظامى را داشت سكونت داده بودند. و هر گونه ارتباط و
ملاقات با ايشان را توسط ماءموران و جاسوسان خود زير نظر داشتند.
متوكل خليفه غاصب عباسى هنگامى كه در سال 232 هجرى خلافت را غصب كرد از آنجا كه
وحشت زيادى از شيعيان داشت امام هادى عليه السلام را از مدينه به سامرا آورد. و عليرغم
اينكه امام هادى (ع ) را در پادگان نظامى و زير نظر ماءموران و جاسوسان خود قرار داده
بود، باز شبانه افراد ديگرى را براى بازرسى به خانه امام مى فرستاد.
متوكل بارها دستور داد تا قبر مطهر امام حسين عليه السلام را خراب كنند و مردم را از
زيارت آن مرقد مطهر باز دارند. در چنين شرايط سختى بود كه امام هادى (ع ) به رهبرى
و هدايت شيعيان و پاسدارى از حريم دين خدا مى پرداختند. پس از
متوكل ، منتصر و مستعين ، خلافت را غصب كردند و سپس معتز فرزند
متوكل در سال 252 خلافت را اشغال كرد. در سوم رجب
سال 254 هجرى قمرى سرانجام امام هادى (ع ) را مسموم كرده و به شهادت رسانيد. امام
هادى (ع ) در سن چهل و دو سالگى در شهر سامرا به شهادت رسيد. مرقد مطهر آن
حضرت در شهر سامرا قرار دارد.
حضرت امام حسن عسكرى عليه السلام
|
نام : حسن ( يازدهمين امام كه به امر خداوند تعيين شده است )
كنيه : ابومحمد ، ابوالقاسم
لقب : زكى ، عسكرى
پدر : على النقى
مادر : سليل (حُدَيث )
تاريخ ولادت : دوشنبه هشتم ربيع الثانى ،
سال 232 هجرى در زمان واثق باللّه
مكان ولادت : مدينه
مدت عمر : بيست و هشت سال
علت شهادت : مسموميت
قاتل : به دستور معتمد على اللّه به آن حضرت زهر خورانيدند.
زمان شهادت : جمعه هشتم ربيع الاول ، سال 260 هجرى
مكان شهادت و دفن : در سامراء به شهادت رسيدند و در همانجا در پهلوى پدر بزرگوار
خود ، امام هادى (ع ) به خاك سپرده شدند.
|
امام يازدهم ، حضرت امام حسن عسكرى عليه السلام در
سال 232 هجرى قمرى ، هشتم ربيع الثانى يا 24 ربيع
الاول ، در مدينه منوره متولد شد. پدر گرامى ايشان امام على النقى (هادى ) عليه السلام و
نام مادرشان را سليل يا حُدَيث نوشته اند. پس از شهادت امام دهم (ع ) در
سال 254 هجرى ، امام حسن عسكرى (ع ) در سن بيست و دو سالگى عهده دار امر مقدس امامت
گرديدند. دوران امامت ايشان يكسال با خلافت معتز و
يكسال با خلافت مهتدى و چهار سال با خلافت معتمد خليفه عباسى مصادف بود. شيوه اين
خلفاى ستمگر چون ديگر خلفاى عباسى ، كنترل و مراقبت شديد از امام حسن عسگرى (ع )
بود. امام يازدهم (ع ) نيز مانند پدر بزرگوار ايشان در سامرا تحت مراقبت شديد ماءموران
و جاسوسان خليفه غاصب قرار داشت . و از آنجا كه آنان از طريق اخبار و روايات مى
دانستند كه امام زمان ، مهدى موعود عجل اللّه تعالى فرجه الشريف از
نسل امام حسن عسكرى (ع ) مى باشد، و اوست كه به اراده خداوند تمامى حكومتهاى ستمگر و
فاسد و خودكامه را نابود خواهد نمود، شديدترين مراقبت و
كنترل را اعمال مى كردند. خليفه در پى يافتن اطلاع از وجود مقدس فرزند امام حسن
عسكرى (ع ) بود و حتى پس از شهادت امام حسن عسكرى (ع ) نيز به
دنبال يافتن فرزند گرانقدر ايشان امام زمان (عج ) بود و خانه ايشان را بوسيله
ماءموران تفتيش مى كردند. دوران امامت امام حسن عسكرى شش
سال (از سال 254 تا 260 هجرى قمرى ) به
طول انجاميد. به دنبال مراقبت دشمنان اسلام براى جلوگيرى از تولد امام مهدى (ع ) كه
شنيده بودند فرزند ايشان است و روزى قيام كرده و دشمنان اسلام را نابود خواهد كرد،
محل زندگى ايشان را در عسكر (لشكرگاه ) قرار داده بودند ، و به همين جهت لقب عسكرى
به ايشان داده شد. امام يازدهم (ع ) هشتم ربيع
الاول 260 هجرى به دسيسه معتمد عباسى در شهر سامرا و در سن 28 سالگى به
شهادت رسيدند. مرقد شريف ايشان در شهر سامرا قرار دارد.
امام زمان حضرت مهدى عليه السلام
|
نام : محمد (دوازدهمين و آخرين امام كه به امر خداوند تعيين شد)
كنيه : ابو عبداللّه ، ابوالقاسم ، ابوصالح
لقب : حجة اللّه ، مهدى ، هادى ، قائم ، منتظر ، صاحب الامر
پدر: حضرت امام حسن عليه السلام
مادر : نَرجِس ، دختر قيصر روم ( كه او را بصورت كنيزى به سرزمين حجاز آورده
بودند.)
تاريخ ولادت : شب جمعه 15 شعبان ، سال 255 هجرى
مكان ولادت : سرمن راى ( سامراء )
مدت عمر : امام قائم (عج ) زنده و از نظرها غائب است تا زمانيكه به خواست خداوند ظهور
نمايند و جهان را پر از عدل و داد فرمايند.
|
امام دوازدهم ، حضرت مهدى عجل اللّه تعالى فرجه الشريف در نيمه شعبان
سال 255 هجرى قمرى ، روز جمعه هنگام طلوع فجر در سامرا ديده به جهان گشود. پدر
بزرگوار ايشان امام حسن عسكرى (ع ) و نام مادر گرامى اش نرجس (ع ) مى باشد. در
بيان اوصاف ايشان در روايات چنين آمده است : المهدى طاووس
اهل الجنه وجهه كالكوكب الدرى ، اللون لون عربىّ و جسمه جسم اسرائيلىّ
امام زمان (عج ) پس از شهادت پدر بزرگوارش در
سال 260 هجرى عهده دار امر مقدس امامت شد. به امر خداوند از همان آغاز دوران امامت ،
نخستين غيبت امام زمان (ع ) به نام غيبت صغرى آغاز گرديد. غيبت صغرى تقريبا هفتاد
سال به طول انجاميد و از سال 260 تا 329 هجرى ادامه يافت . پس از آن غيبت كبرى آغاز
شد و هر زمان كه خداوند اراده كند امام زمان (ع ) ظهور نموده و جهان را پر از
عدل و داد خواهد كرد. در دوران غيبت صغرى ، شيعيان و پيروان امام زمان (عج ) از طريق
(نواب خاص ) آن حضرت با ايشان تماس داشتند و پاسخ سوالات و
مسائل خود را دريافت مى كردند. نواب خاص امام زمان (ع ) در زمان غيبت صغرى به ترتيب
عبارت بودند از:
1- عثمان بن سعيد عَمرى ، كه در سال 265 هجرى وفات نمود. 2- محمد بن عثمان عَمرى
كه در سال 305 وفات نمود. - ابوالقاسم حسين بن روح نوبتى كه در
سال 326 وفات نمود. 4- على بن محمد سَمَرى كه در
سال 329 هجرى رحلت نمود. با وفات على بن محمد سَمَرى ، غيبت كبرى آغاز گرديد و
باب نيابت خاصه بسته و نيابت عامه آن حضرت آغاز شد. نواب عام امام زمان (عج ) كه
همانا مراجع تقليد مى باشند پاسدار دين خدا و پاسخگوى سوالات و پرسشهاى مردم مى
باشند.
